Markéta Hamrlová jest trenerem osobistym z ponad dziesięcioletnim doświadczeniem w tej dziedzinie. Od wielu lat pomaga ofiarom przemocy na poziomie krajowym i międzynarodowym. Współtworzyła kilka organizacji non-profit i zarządzała jedną z nich. Dziś prowadzi własne certyfikowane przez AKOR kursy i szkolenia coachingowe . To właśnie z Markétą, jako specjalistką w dziedzinie rozwoju osobistego, rozmawialiśmy o temacie, który jest dziś bardzo aktualny w społeczeństwie - o odporności psychicznej i o tym, jak ją zwiększyć nie tylko w miejscu pracy.
Jesteś trenerem osobistym od kilku lat. Co cię do tego skłoniło?
Pierwszy kompleksowy kurs coachingu odbyłem w Czechach ponad 13 lat temu. Wcześniej miałem okazję poznać coaching na krótkich kursach za granicą, kiedy szukałem czegoś, co pomogłoby mi kierować wieloosobowymi zespołami podczas mojego ówczesnego zaangażowania w pomoc osobom, które były wykorzystywane.
Choć nie było to moim początkowym zamiarem, coaching stał się moją miłością od pierwszej chwili, kontynuowałem edukację, szkoliłem się i poświęcałem praktyce coraz więcej czasu, aż stopniowo stał się moją główną działalnością zawodową i całkowicie wyparł mój pierwotny zawód.
Po 6.000 godzin coachingu przestałem liczyć praktykę, od 2014 roku prowadzę szkolenia coachingowe w mojej szkole coachingu, w 2018 roku szkolenia te uzyskały akredytację Ministerstwa Edukacji Narodowej.
Czym różni się coaching osobisty od tradycyjnej sesji z psychologiem? Jakie są główne różnice? I jak odróżnić, kiedy lepiej zwrócić się do psychologa, a kiedy do coacha?
Odpowiem bardzo prosto. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że istnieje minimalna różnica między obecnymi nowoczesnymi kierunkami terapeutycznymi skoncentrowanymi na rozwiązaniach a coachingiem, ale ten pozór jest zwodniczy. Najbardziej fundamentalną różnicą są wymagania stawiane profesjonalnemu szkoleniu psychologów, które jest znacznie dłuższe, bardziej wymagające i bardziej szczegółowe niż w przypadku coachów.
Coaching jest metodologią przeznaczoną do pracy z osobami zdrowymi psychicznie (jego granice kończą się tam, gdzie zaczyna się sfera psychiatrii), zorientowaną na przyszłość, zbudowaną na kontrakcie i równości relacji między coachem a klientem. W tej relacji coach nie występuje w roli eksperta od problemu klienta, a jego podstawowym zadaniem nie jest ocenianie, doradzanie czy narzucanie rozwiązań, które klient sam znajduje i zasobów, którymi dysponuje. Zwrócenie się do coacha jest zatem właściwe, zwłaszcza gdy zadaniem klienta jest realizacja przyszłego celu.
Do psychologów należy zwracać się w celu wykonania zadań związanych z przeszłością (chęć pogodzenia się z przeszłością, zrozumienia tego, co się wydarzyło itp.
Coach skupia się na przyszłości, psycholog na przeszłości klienta.
W coachingu koncentrujesz się (między innymi) na zwiększaniu odporności psychicznej swoich klientów. Co można sobie wyobrazić pod tym terminem?
W dzisiejszych czasach jest to bardzo powszechne zlecenie klientów, aby nauczyć się lepiej radzić sobie z presją i niepewnością, napędzane chęcią lepszego samopoczucia.
Ogólnie rzecz biorąc, odporność psychiczna to zdolność do podniesienia się po upadku, otrząśnięcia się z niego i pójścia dalej. Stopień odporności psychicznej jest różny dla każdej osoby. Niektórzy ludzie mogą poradzić sobie z niewiarygodną liczbą obiektywnie trudnych sytuacji z uśmiechem na ustach, inni mogą zostać niemal wykolejeni przez najmniejsze odchylenie od stereotypu.
Dobra wiadomość jest taka, że odporność psychiczną zawsze można wytrenować i wzmocnić.
Czy ludzie przychodzą do ciebie w tym kontekście bardziej jako środek zapobiegawczy, czy dopiero po tym, jak mieli jakieś nieprzyjemne doświadczenia, których nie udało im się przezwyciężyć psychicznie?
Najczęstszym zleceniem jest stan długotrwałego lub krótkotrwałego, ale intensywnego dyskomfortu, kiedy klient nie czuje się komfortowo pod presją, chce zmienić swoje reakcje i odpowiedzi na bodźce zewnętrzne i chce znaleźć swoją indywidualną receptę na radzenie sobie z permanentnym stresem.
Bardzo często ostatnią kroplą przed poszukiwaniem coacha jest psychosomatyczna demonstracja negatywnych konsekwencji stresu w ciele (np. ból brzucha bez fizycznej przyczyny itp.).
Jak pracować z klientem, który przychodzi do ciebie zainteresowany zwiększeniem swojej odporności psychicznej?
Praca coachingowa zawsze koncentruje się na tworzeniu środowiska i ram, w których klient znajduje najbardziej odpowiednie dla siebie rozwiązania w oparciu o własne mocne strony i zasoby.
Odpowiedzi na pytania: czego tak naprawdę chcesz? Jak chcesz, żeby to wyglądało? Dopiero w strefie bardzo szczegółowych odpowiedzi na te pytania rodzi się prawdziwa zmiana (często utrwalonych od dawna schematów działania i myślenia) w oparciu o świadome podejmowanie decyzji, kreatywność i kompetencje.
Odporność psychiczną zawsze można trenować i wzmacniać.
Jeśli coach uważa, że praca z konkretnym klientem stanowi wyzwanie i w związku z tym nie jest w stanie utrzymać ram nieosądzania i nieoceniania klienta, czy właściwe jest zakończenie procesu coachingu i skierowanie klienta do innego coacha?
Zadaniem coacha jest nawiązanie kontaktu z klientem w sposób komunikatywny, to znaczy stworzenie klientowi środowiska do myślenia, w którym może on zrelaksować się w kreatywności i umiejętności znajdowania własnych rozwiązań. Tworzenie tych ram (a nie rozwiązywanie zadania za klienta) jest integralną częścią kompetencji trenera. Moim zdaniem to, czy klient jest bardziej impulsywny, bardziej niestabilny, czy całkowicie spójny psychologicznie, nie odgrywa roli w tym procesie. Zadaniem coacha nie jest z definicji ocenianie temperamentu czy usposobienia klienta.
Czy możesz wymienić kilka podstawowych wskazówek, jak pracować nad zwiększeniem odporności psychicznej?
Jedną z najłatwiejszych rzeczy, które można teraz wprowadzić do życia, jest szanowanie ewolucji i tworzenie zewnętrznych warunków dla naszego istnienia, abyśmy nie sabotowali samych siebie. Innymi słowy, nasza odporność psychiczna skorzysta na regularnych ćwiczeniach, wysokiej jakości jedzeniu (nie za dużo, nie za mało), śnie, bliskości i celowym rozluźnieniu umysłu (np. poprzez medytację).
Co więcej, w tym kontekście przydatne jest nauczenie się skupiania uwagi nie na problemie (jak do niego doszło; dlaczego do niego doszło; kto jest winny; jak źle się z nim czuję....), ale na rozwiązaniu (jak to musi wyglądać, aby zadziałało; czego chcę zamiast tego, czego nie chcę; czego potrzebuję, aby było lepiej; co widzę, że sytuacja zaczyna się poprawiać...).
Wzmocnienie optymistycznego nastawienia (w sensie dostrzegania nadziei), wiara we własne możliwości (np. poprzez celowe uświadamianie sobie tego, co już pokonałem i opanowałem), samoakceptacja i stopniowe uświadamianie sobie odwagi do wyjścia poza swoją strefę komfortu może być integralną częścią strategii.
Korzystając z metody wizualizacji pozytywnej przyszłości ze szczegółami (obrazy słuchowe, wizualne, węchowe, sensoryczne), możemy przechowywać stworzone obrazy w naszym nieświadomym umyśle z taką samą intensywnością i kategorią jak wspomnienia. Nasz umysł w tym przypadku nie rozróżnia, czy to się faktycznie wydarzyło, przyjmuje sytuację jako doświadczoną, jako fakt (źródło).
Istnieją niezliczone metody i techniki wzmacniania odporności psychicznej, dla wszystkich z nich mogę wymienić technikę ze sfery NLP, którą nazwałem KOTVA BLAHA. Jej wykonanie jest bardzo proste, za każdym razem, gdy poczujesz bardzo pozytywny stan dobrego samopoczucia (spokój, radość, rozpływająca się miłość...) naciśnij paznokieć kciuka na dominującej ręce z brzuchem palca serdecznego na tej ręce. Powtarzaj to w dowolnym momencie w przyszłości, gdy tylko poczujesz błogość. Po pewnym czasie wykształci się odruch warunkowy. Jeśli w dowolnym momencie przyciśniesz paznokieć w tym miejscu, ogarnie cię uczucie błogości.
.png)
